Ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης Λήμνου για την «αυτονομία» των Κοινοτήτων που δήθεν καθιερώνεται με το νέο νόμο "Κλεισθένης" (Ν. 4555/2018).
Η "αυτονομία" της Κοινότητας είναι κενό γράμμα, αφού δεν έχει
θεσμοθετημένη χρηματοδότηση. Αυτονομία πραγματική θα έχει η Κοινότητα,
όταν θα μπορεί να προγραμματίζει τα έργα που έχουν ανάγκη οι κάτοικοι
που εργάζονται και ζουν στα όρια της Κοινότητας και να παίρνει τα
ανάλογα κονδύλια από την εκάστοτε κυβέρνηση για την υλοποίηση αυτών των
έργων.
Όμως αυτό δεν γίνεται. Ο προγραμματισμός των έργων αποφασίζεται και πάλι από το Δημοτικό Συμβούλιο, ενώ το Συμβούλιο της Κοινότητας απλά γνωμοδοτεί, όπως γινόταν μέχρι τώρα (άρθρο 84 του νόμου 4555/2018). Αλλά και το Δημοτικό Συμβούλιο δεν έχει την αυτονομία να προγραμματίζει τα έργα που έχει ανάγκη ο τόπος, αφού δεσμεύεται από την πενιχρή κρατική χρηματοδότηση και τα όρια και τις προϋποθέσεις που μπαίνουν από το πλέγμα των νόμων "Καλλικράτης" και "Κλεισθένης".
Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι το Συμβούλιο της Κοινότητας: "Αποφασίζει ποια έργα και δράσεις θα εκτελεστούν στην Κοινότητα από το ποσοστό των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΚΑΠ) που προορίζονται για επενδυτικές ανάγκες του δήμου που της αναλογούν". Αυτό σημαίνει ότι η μόνη "αυτονομία" που δίνεται στην Κοινότητα είναι να διαχειριστεί τα ψίχουλα που θα δίνονται στο δήμο από τους ΚΑΠ (μόνο για το 2019, οι ΚΑΠ στους δήμους είναι μειωμένοι κατά 740 εκατομμύρια ευρώ). Θα αποφασίζει δηλαδή η Κοινότητα από τα 10 π.χ. έργα που έχει ανάγκη η περιοχή της, ποια 1 ή 2 θα γίνουν και ποια όχι, παίρνοντας και την ευθύνη για την επιλογή τους απέναντι στους κατοίκους, τη στιγμή που την ευθύνη θα έπρεπε να έχει η κυβέρνηση που δεν χρηματοδοτεί όλα τα έργα που είναι αναγκαία.
Άρα πρόκειται για μετάθεση ευθυνών της εκάστοτε κυβέρνησης προς τους δήμους και τις Κοινότητες και όχι "αυτονομία". Κουβέντα να γίνεται ότι φταίνε οι ανίκανοι κοινοτάρχες για να μένει στο απυρόβλητο η εκάστοτε κυβέρνηση.
Η διέξοδος βρίσκεται στους αγώνες των εργατικών σωματείων και συλλόγων για την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης προς τους δήμους και τις Κοινότητες, χωρίς τους περιορισμούς και τα εμπόδια που βάζουν οι νόμοι "Καλλικράτης" και "Κλεισθένης".
Και στους αγώνες αυτούς θα πρέπει να είναι μπροστά και η Δημοτική Αρχή του κάθε δήμου, στηριζόμενη και από τις αποφάσεις των Λαϊκών Συνελεύσεων των Κοινοτήτων και όχι να κάνει πλάτες και να εκθειάζει την πολιτική της κυβέρνησης που έχει μετατρέψει τους δήμους σε "μακρύ της χέρι" και σε φορομπηχτικό μηχανισμό. Πολιτική σύγκρουσης με την κυβέρνηση δεν μπορούν να έχουν οι Δημοτικές Παρατάξεις που στηρίζονται από τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ και όχι μόνο. Αυτό φαίνεται και από το θέμα της "αυτονομίας" των Κοινοτήτων, έτσι όπως προβάλλεται.
Πολιτική σύγκρουσης έχει αποδεδειγμένα η "Λαϊκή Συσπείρωση", τα ψηφοδέλτια της οποίας καλούμε τους κατοίκους του νησιού να στηρίξουν με κάθε τρόπο.
Μετάθεση ευθυνών και όχι αυτονομία
Όμως αυτό δεν γίνεται. Ο προγραμματισμός των έργων αποφασίζεται και πάλι από το Δημοτικό Συμβούλιο, ενώ το Συμβούλιο της Κοινότητας απλά γνωμοδοτεί, όπως γινόταν μέχρι τώρα (άρθρο 84 του νόμου 4555/2018). Αλλά και το Δημοτικό Συμβούλιο δεν έχει την αυτονομία να προγραμματίζει τα έργα που έχει ανάγκη ο τόπος, αφού δεσμεύεται από την πενιχρή κρατική χρηματοδότηση και τα όρια και τις προϋποθέσεις που μπαίνουν από το πλέγμα των νόμων "Καλλικράτης" και "Κλεισθένης".
Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι το Συμβούλιο της Κοινότητας: "Αποφασίζει ποια έργα και δράσεις θα εκτελεστούν στην Κοινότητα από το ποσοστό των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων (ΚΑΠ) που προορίζονται για επενδυτικές ανάγκες του δήμου που της αναλογούν". Αυτό σημαίνει ότι η μόνη "αυτονομία" που δίνεται στην Κοινότητα είναι να διαχειριστεί τα ψίχουλα που θα δίνονται στο δήμο από τους ΚΑΠ (μόνο για το 2019, οι ΚΑΠ στους δήμους είναι μειωμένοι κατά 740 εκατομμύρια ευρώ). Θα αποφασίζει δηλαδή η Κοινότητα από τα 10 π.χ. έργα που έχει ανάγκη η περιοχή της, ποια 1 ή 2 θα γίνουν και ποια όχι, παίρνοντας και την ευθύνη για την επιλογή τους απέναντι στους κατοίκους, τη στιγμή που την ευθύνη θα έπρεπε να έχει η κυβέρνηση που δεν χρηματοδοτεί όλα τα έργα που είναι αναγκαία.
Άρα πρόκειται για μετάθεση ευθυνών της εκάστοτε κυβέρνησης προς τους δήμους και τις Κοινότητες και όχι "αυτονομία". Κουβέντα να γίνεται ότι φταίνε οι ανίκανοι κοινοτάρχες για να μένει στο απυρόβλητο η εκάστοτε κυβέρνηση.
Η διέξοδος βρίσκεται στους αγώνες των εργατικών σωματείων και συλλόγων για την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης προς τους δήμους και τις Κοινότητες, χωρίς τους περιορισμούς και τα εμπόδια που βάζουν οι νόμοι "Καλλικράτης" και "Κλεισθένης".
Και στους αγώνες αυτούς θα πρέπει να είναι μπροστά και η Δημοτική Αρχή του κάθε δήμου, στηριζόμενη και από τις αποφάσεις των Λαϊκών Συνελεύσεων των Κοινοτήτων και όχι να κάνει πλάτες και να εκθειάζει την πολιτική της κυβέρνησης που έχει μετατρέψει τους δήμους σε "μακρύ της χέρι" και σε φορομπηχτικό μηχανισμό. Πολιτική σύγκρουσης με την κυβέρνηση δεν μπορούν να έχουν οι Δημοτικές Παρατάξεις που στηρίζονται από τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ και όχι μόνο. Αυτό φαίνεται και από το θέμα της "αυτονομίας" των Κοινοτήτων, έτσι όπως προβάλλεται.
Πολιτική σύγκρουσης έχει αποδεδειγμένα η "Λαϊκή Συσπείρωση", τα ψηφοδέλτια της οποίας καλούμε τους κατοίκους του νησιού να στηρίξουν με κάθε τρόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου