Ο χαιρετισμός του Σταύρου Τάσσου στην εκδήλωση εκδήλωση με θέμα «Πολιτισμός για όλους - Πολιτισμός παντού» (ΦΩΤΟ / ΒΙΝΤΕΟ)

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 16 Μάρτη, η εκδήλωση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Λέσβου με θέμα  «Πολιτισμός για όλους - Πολιτισμός παντού». Ο χώρος του θεάτρου του ΦΟΜ «ο Θεόφιλος» αποδείχθηκε πολύ μικρός για να χωρέσει όλους όσοι ήρθαν να ακούσουν τις σκέψεις και προτάσεις των ομιλητών, να παρέμβουν οι ίδιοι καταθέτοντας τις αγωνίες τους για την πορεία που παίρνουν τα πολιτιστικά δρώμενα στο νησί μας.
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης έγιναν ομιλίες, ενώ ακολούθησαν καλλιτεχνικές παρεμβάσεις από την Μυρσίνη Κουτσκουδή, τον Στέφανο Φευγαλά και την Στρατούλα Χιώτη.

Ο χαιρετισμός του Σταύρου Τάσσου 

Απευθύνοντας χαιρετισμό στην εκδήλωση ο Σταύρος Τάσσος, βουλευτής Λέσβου του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», τόνισε τα εξής:

«"Πολιτισμός για όλους - Πολιτισμός παντού" ή "Ο Πολιτισμός σώζεται όταν σώζονται οι άνθρωποι" για να συνδέσω τη σημερινή εκδήλωση με την αυριανή παράσταση "Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν" και το συγγραφέα του έργου Μπέρτολντ Μπρεχτ.

Και πότε σώζονται οι άνθρωποι; Όταν πάψει ο ένας να εκμεταλλεύεται τον άλλον. Όταν δηλαδή η ανθρωπότητα περάσει από την περίοδο του ατομισμού στην περίοδο της συλλογικότητας, από την περίοδο της προϊστορίας στην περίοδο της ιστορίας, από την περίοδο της ταξικής προσέγγισης της επιστήμης στην περίοδο της καθολικότητας της επιστήμης. Με άλλα λόγια από την ταξική στην αταξική κοινωνία.

Αν όμως ο πολιτισμός είναι έννοια αντικειμενική και χαρακτηρίζει μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, ως το σύνολο των υλικών και πνευματικών αξιών της π.χ. Αρχαιοελληνικός, Ρωμαϊκός, Βυζαντινός Πολιτισμός κλπ., η Τέχνη είναι έννοια υποκειμενική και επομένως έχει ταξικό πρόσημο.

Με άλλα λόγια η Τέχνη προωθεί τη συλλογικότητα, τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη; Ημερεύει και ημερώνει τον άνθρωπο, αλλά συγχρόνως του δίνει δύναμη να παλεύει για το σωστό και το δίκαιο; Ή η Τέχνη προωθεί τον ατομισμό, την ανταγωνιστικότητα, τη βία, εξαγριώνει και εξαθλιώνει τον άνθρωπο;

Τι κάνουμε λοιπόν εμείς που παλεύουμε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στη σημερινή ιστορική φάση του ανώτατου σταδίου του καπιταλισμού, όπου οι εκμεταλλευτικές σχέσεις βρίσκονται στο απόγειό τους;

Η απάντηση είναι ρίχνουμε το βάρος στον υποκειμενικό παράγοντα και σε έργα και δημιουργούς, όπως, για παράδειγμα, ο Όμηρος, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Αριστοφάνης, ο Σαίξπηρ, ο Τολστόι, ο Ντοστογιέφσκι, ο Τσέχοφ, ο Μαγιακόφσκι, ο Ο' Νιλ, ο Τ. Ουίλιαμς, ο Βάρναλης, ο Ρίτσος, ο Χικμέτ, ο Μπρεχτ, αλλά και σύγχρονους, που αντλούν τα θέματά τους από το λαό.

Έργα που αναζητούν αξίες, ιδανικά, και ανώτερες αλήθειες. Έργα διαχρονικά και ακατάλυτα στο χρόνο. Έργα υψηλής αισθητικής και καλλιτεχνικής αξίας, που ανοίγουν νέους δρόμους και προοπτικές. Για μια Τέχνη, που όπως λέει ο Μαγιακόφσκι "δεν θα αντανακλά σαν τον καθρέφτη, μα σαν φακός θα μεγεθύνει".

Για μια τέχνη που καλλιεργεί το ανθρώπινο συναίσθημα, τη φαντασία, την ευαισθησία, την έξαρση, αλλά και τη θέληση να πραγματοποιηθεί η κοινωνική αλλαγή για μια αταξική κοινωνία, όπου οι έννοιες του πολιτισμού και της τέχνης συμπίπτουν».

Στον σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να δείτε τις ομιλίες της Σεμίνας Διγενή, της Μαρίας  Αϊβαλιώτη, της Στρατούλας Χιώτη, της Μαρίας Γκαρτζοπούλου, της Νίκης Τσιριγώτη και τον χαιρετισμό της Αγλαΐας Κυρίτση.