ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΚΙΝΑΛ: Ζυγισμένοι - στοιχισμένοι στην πολιτική που τσακίζει τις λαϊκές ανάγκες - Χαρακτηριστικά παραδείγματα

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΚΙΝΑΛ

Ζυγισμένοι - στοιχισμένοι στην πολιτική που τσακίζει τις λαϊκές ανάγκες

Χαρακτηριστικά παραδείγματα από την αντιπαράθεση ανάμεσα στους υποψήφιους περιφερειάρχες και δημάρχους στην Αττική

Πλατιά χαμόγελα, παχιά λόγια, απατηλές υποσχέσεις, που πολλές από αυτές είναι απλά χοντροκομμένες επαναλήψεις του 2014 και συζητήσεις γύρω από «έργα» που έγιναν ή που «θα γίνουν»... Τα παραπάνω κυριαρχούν στις τοποθετήσεις των υποψηφίων της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων αστικών κομμάτων για τις τοπικές και περιφερειακές εκλογές. Συνδετικός κρίκος όλων των παρεμβάσεών τους είναι η θωράκιση της «ανάπτυξης», δηλαδή της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που δήθεν θα φέρει και την «αναβάθμιση» της ζωής των κατοίκων.

 

Από κινητοποίηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής για διεκδίκηση αντιπλημμυρικών έργων

Τα συνθήματα π.χ. στην Αττική για τις «πόλεις που αλλάζουν», που «ανεβαίνουν ψηλά», που είναι «ανοιχτές» και κάνουν «νέα αρχή», περισσεύουν στην προεκλογική εκστρατεία, ενδεικτικά κι αυτά της προσπάθειας να πέσει στάχτη στα μάτια του λαού που υποφέρει από μια πολιτική, η οποία σε όλες τις εκφράσεις της, «τοπική» και «κεντρική», βάζει τη σφραγίδα της σε όλες τις πλευρές της ζωής των εργαζομένων, διαμορφώνοντας μια δυσβάσταχτη «καθημερινότητα»: Από την ανεργία και τους πετσοκομμένους μισθούς, την απληρωσιά και τη δουλειά - λάστιχο, τους όρους δηλαδή που διασφαλίζουν την ανταγωνιστικότητα και την «προσέλκυση επενδύσεων», μέχρι τις ρημαγμένες ή ανύπαρκτες υποδομές προστασίας του λαού, ως αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης για να πιάνονται τα ματωμένα πλεονάσματα. Από την εντατικοποίηση στους τόπους δουλειάς, τα καθημερινά εργατικά «ατυχήματα», που ξεκινούν από τα γιαπιά και τα εργοστάσια και φτάνουν μέχρι τα απορριμματοφόρα και τις υπηρεσίες τεχνικών έργων δήμων και Περιφερειών. Εκεί που η ανεργία διαδέχεται την κακοπληρωμένη δουλειά με ημερομηνία λήξης, με εργαζόμενους στα ίδια πόστα, αλλά πολλών διαφορετικών «ταχυτήτων»: «Ορισμένου χρόνου», «οχταμηνίτες», «παρατασιούχοι», «κοινωφελίτες», «αορίστου» και όποια άλλη μορφή εφευρίσκουν οι κυβερνήσεις και η ΕΕ για να ανακυκλώνουν την ανεργία και να κρατούν ομήρους χιλιάδες εξαθλιωμένους, θύματα της βάρβαρης πολιτικής τους.

Με το ένα χέρι ψηφίζουν μνημόνια και με το άλλο μοιράζουν «συμπάθεια»

Στα εκατομμύρια εργαζομένων του Λεκανοπεδίου περιδιαβαίνουν στελέχη πρώτης γραμμής των αστικών κομμάτων, όπως ο υφυπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Ν. Ηλιόπουλος, που είναι υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας, ο οποίος με το ένα χέρι ψηφίζει ένα προς ένα τα μνημονιακά μέτρα εδώ και 4 χρόνια, και με το άλλο μοιράζει χειραψίες, τους μιλά για την πόλη «που ονειρεύεται». Σε αυτούς τους εργαζόμενους, η περιφερειάρχης και εκ νέου υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ, Ρ. Δούρου, διαφημίζει την «κοινωνική πολιτική της», με φόντο μια Αττική που σε ένα χρόνο θρήνησε 130 ανθρώπους, ολόκληρες πόλεις έγιναν ρημαδιό και δασικές εκτάσεις κάρβουνο, λόγω της έλλειψης έργων υποδομής. Στο λαό της Αττικής, που βλέπει να παράγεται αμύθητος πλούτος στο ιδιωτικοποιημένο από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ λιμάνι του Πειραιά, ο υποψήφιος της κυβέρνησης για την πόλη καμώνεται ότι δίνει «αντιολιγαρχικό αγώνα»...

«Η Περιφέρεια Αττικής καλύπτει κενά σε επίπεδο κοινωνικών υποδομών και παροχής κοινωνικών υπηρεσιών», είπε πριν από λίγες μέρες, κατά την επίσκεψή της σε «κοινωνικό παντοπωλείο» στη Νέα Ιωνία η Ρ. Δούρου, λέγοντας μάλιστα ότι ελπίζει να είναι «προσωρινή» αυτή η πολιτική. Βεβαίως, τα «κενά» που παριστάνει ότι μπαλώνει η περιφερειάρχης τα έχει γεννήσει η πολιτική που η ίδια και το κόμμα της υπηρετούν. Η διοίκηση της μεγαλύτερης Περιφέρειας της χώρας έχει καθοριστική συμβολή στην υλοποίηση όλων των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που φορτώνουν ασήκωτα βάρη στη λαϊκή οικογένεια. Η ταξική πολιτική που υπηρετεί αποτυπώνεται κρυστάλλινα στους προϋπολογισμούς που ψηφίζει κάθε χρόνο η πλειοψηφία στην Περιφέρεια. Εκεί όπου εδώ και πέντε χρόνια σέρνεται ένα κονδύλι 500.000 ευρώ, που είχε αποφασιστεί από τους προκατόχους της για τη στήριξη των ανέργων στο Πέραμα. Και το κουβαλάει από χρόνο σε χρόνο, χωρίς να το αποδίδει στη φτωχολογιά που υποφέρει με πρόσχημα διάφορα γραφειοκρατικά κωλύματα. «Εμπόδια», δηλαδή, από αυτά που εμφανίζονται μόνο όταν είναι να στηριχτούν οι λαϊκές οικογένειες και ως διά μαγείας εξαφανίζονται όταν είναι να πέσει «ζεστό» χρήμα σε επιχειρηματικούς ομίλους. Τέτοιο είναι το παράδειγμα των δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που διαθέτει η Περιφέρεια σε ΠΑΕ, για στάδια που ανήκουν στους μεγαλομετόχους τους ή για έργα βιτρίνας, όπως η ανάπλαση του Φαληρικού Ορμου και οι μαρίνες για γιοτ.

Τον «κοινωνικό της ρόλο» επιχείρησε να παρουσιάσει η περιφερειάρχης και με τη διάθεση κονδυλίων σε νοσοκομεία της Αττικής, διοργανώνοντας μάλιστα και φιέστα με τη διοίκηση του «Ευαγγελισμού», σαν σύγχρονος «Μαυρογιαλούρος». Είναι χαρακτηριστικό ότι τα 40,6 εκατ. ευρώ που εξήγγειλε ότι θα διαθέσει σε νοσοκομεία, είναι κάτι λιγότερο από το 10% των 500 εκατομμυρίων ευρώ που αφαιρέθηκαν από την κρατική χρηματοδότηση των νοσοκομείων την τελευταία 6ετία, μια ακόμα πρακτική εφαρμογή δηλαδή της ΣΥΡΙΖΑικής αρχής «σου παίρνω 10, σου επιστρέφω 1»... Η προπαγάνδα περί του «κοινωνικού ρόλου» της Τοπικής Διοίκησης, που διαφημίζει η Ρ. Δούρου, είναι άλλη μια πρόκληση μπροστά στους 130 νεκρούς που πνίγηκαν στη Μάνδρα και κάηκαν στο Μάτι, όταν χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά πλήρωσαν τη μη «επιλεξιμότητα» έργων αντιπλημμυρικής θωράκισης και αντιπυρικής προστασίας.

Οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ στην Περιφέρεια Αττικής διαγκωνίζονται για το ποιος μπορεί να εξασφαλίσει περισσότερα οφέλη για το κεφάλαιο. Στην «Αθηναϊκή Ριβιέρα», που διαφημίζει η Ρ. Δούρου για το τουριστικό κεφάλαιο, ο Γ. Πατούλης απαντά πως ο ίδιος είναι ο «δοκιμασμένος πιλότος» της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ως ο άνθρωπος που ξέρει καλύτερα τη ...δουλειά. Επαναλαμβάνει, μάλιστα, ως «προϋπόθεση» για την «αναπτυξιακή επανεκκίνηση» την «αποκέντρωση αρμοδιοτήτων, ευθυνών, πόρων». Δηλαδή, την αποδοχή της πολιτικής όλων των κυβερνήσεων που πετσοκόβουν τη χρηματοδότηση σε δήμους και Περιφέρειες και της γιγάντωσης αυτού που ήδη ζει ο λαός με την Τοπική Διοίκηση: Νέα χαράτσια για υποβαθμισμένες υπηρεσίες, ακόμα μεγαλύτερη ανταποδοτικότητα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο υποψήφιος της ΝΔ διεκδικεί ο ΕΝΦΙΑ - που θέσπισε η δική του κυβέρνηση και διατήρησε ο ΣΥΡΙΖΑ - να εισπράττεται από τους δήμους, ως ένα ακόμα «αναπτυξιακό εργαλείο» μέσω της αφαίμαξης των λαϊκών νοικοκυριών.

Συγκλίνουν στην αντιλαϊκή επίθεση

Η προσπάθεια που κάνουν οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ να μεταφέρουν και στις τοπικές εκλογές τη συνταγή του «διπολισμού», ώστε να εγκλωβίσουν εργατικές - λαϊκές δυνάμεις στη στρατηγική τους, σκοντάφτει στις ίδιες τις προτάσεις τους που μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Είναι χαρακτηριστικές οι θέσεις τους π.χ. για τη διαχείριση των απορριμμάτων στην Αττική, όπου οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ (Δούρου), της ΝΔ (Πατούλης) και του ΚΙΝΑΛ (Σγουρός) δεν βρίσκουν πεδίο να διαφωνήσουν. Οι μεν κατηγορούν τους δε ότι τους ...κλέβουν τις «ιδέες», αφού έχουν δεδομένη την εμπλοκή των επιχειρηματικών ομίλων, με τη μονιμοποίηση - επέκταση της υγειονομικής βόμβας της Φυλής.

Μια σύγκλιση ανάμεσα στους υποψηφίους ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ για το δήμο της Αθήνας, που αποτυπώθηκε και στο «ντιμπέιτ» που διοργανώθηκε την περασμένη Τετάρτη. Είναι χαρακτηριστική η αποδοχή από όλους της υποχρηματοδότησης των δήμων, των βαρών που φορτώνουν οι δήμοι στους εργαζόμενους, μέσα από τα τέλη και την ανταποδοτικότητα. Οι όποιες διαφορές μεταξύ τους περιορίστηκαν π.χ. στα εργαλεία που θα αξιοποιηθούν για να συνεχίζεται η αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος, είτε με τη μορφή του «συμμετοχικού προϋπολογισμού» που υπερασπίστηκε ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ είτε με την είσπραξη του ΕΝΦΙΑ από τους δήμους, που υπερασπίστηκε ο υποψήφιος της ΝΔ. Κουβέντα δεν ψέλλισαν για τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, για το «παρατηρητήριο» των ΟΤΑ, για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα για τους δήμους, που όλα τα κόμματα στηρίζουν και αποτελούν τις «δικλίδες», μαζί με την Αποκεντρωμένη Διοίκηση, για να φορτώνονται περισσότερα βάρη μέσω της Τοπικής Διοίκησης στις λαϊκές οικογένειες. Αχνα δεν έβγαλαν για τις κατασχέσεις και τα κάθε είδους χαράτσια (πρόστιμα, ελεγχόμενη στάθμευση κ.λπ.) που πληρώνουν οι Αθηναίοι εργαζόμενοι. Καμιά αναφορά στο γεγονός ότι οι ξενοδόχοι δεν πληρώνουν το τέλος παρεπιδημούντων και με βεβαιωμένα χρέη πάνω από 1 εκατ. ευρώ δεν έχουν αποδώσει ούτε 90.000 ευρώ ή για το ότι οι διαφημιστικές εταιρείες με χρέη 2,5 εκατ. ευρώ έχουν αποδώσει μόλις 75.000 ευρώ.

Εκεί όμως που οι υποψήφιοι δήμαρχοι Αθήνας των ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ δεν μπόρεσαν να κρατήσουν ούτε τα προσχήματα της προσήλωσής τους σε μια βάρβαρη πολιτική ήταν σε ένα από τα πιο οξυμένα προβλήματα της πόλης, αυτό των ναρκωτικών, με τις τοποθετήσεις τους να συμπληρώνουν η μία την άλλη: Για «μείωση της βλάβης», έλεγε ο Κ. Μπακογιάννης, για «ελεγχόμενους χώρους χρήσης» ο Π. Γερουλάνος. Για «νομιμοποίηση» της ναρκω-κουλτούρας ο Ν. Ηλιόπουλος, για «δημοτική στρατηγική» σε αυτό το πλαίσιο ο Κ. Μπακογιάννης. Στοιχισμένοι δηλαδή σε μια πολιτική στην οποία δεν χωράει η ουσιαστική πρόληψη, αλλά τα φεστιβάλ και τα bazaar προώθησης της κάνναβης, και οι χώροι όπου ο εξαρτημένος θα παίρνει τη δόση του με ασφάλεια, δόση που έχει προμηθευτεί από τα διάφορα κυκλώματα, τα οποία υποτίθεται όλοι συμφωνούν ότι πρέπει να κατασταλούν.

Χαρακτηριστικό είναι επίσης το παράδειγμα του Πειραιά, όπου η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και η σημερινή δημοτική αρχή Μώραλη, «δουλεύοντας» και οι δύο για να γίνει το λιμάνι ακόμα πιο ευνοϊκό στην εξυπηρέτηση των κερδοφόρων σχεδίων επιχειρηματικών ομίλων, ουσιαστικά συναντώνται. Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ, Ν. Μπελαβίλας, εκτός από τα πομπώδη περί «αντιολιγαρχικού αγώνα» στον Πειραιά, κάνει λόγο για οικοδόμηση «εταιρικής σχέσης win - win» με την COSCO (!), δήθεν για να εξασφαλίσει «περισσότερα οφέλη» για τον Πειραιά. Ταυτόχρονα, αποτελούν έκφραση ανταγωνιστικών επιχειρηματικών συμφερόντων, μια επιδίωξη για νέο παζάρι και μοιρασιά στο λιμάνι, στο φόντο των γεωπολιτικών σχεδιασμών ΗΠΑ - ΕΕ στην περιοχή.

Το πώς εννοεί, βέβαια, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ το «win - win» φαίνεται από τα παραδείγματα «νικών» που προπαγανδίζει: «Νίκες» βλέπει π.χ. για τους εργαζόμενους του ΟΛΠ, λέγοντας ότι «σώθηκαν» οι ίδιοι και οι μισθοί τους μετά την ιδιωτικοποίηση, την ίδια στιγμή που οι μισθοί τους μειώθηκαν και ανατράπηκαν δικαιώματα, όπως ο χρόνος και οι σχέσεις εργασίας, με τη διοίκηση να λέει ευθαρσώς ότι επιδιώκει να γενικεύσει το καθεστώς εργασιακής ζούγκλας που επικρατεί στις προβλήτες της COSCO σε όλο το λιμάνι, ανοίγοντας το δρόμο για την επέκταση των εργολαβιών. «Νίκη» βλέπει και για την «απόδοση» της έκτασης των Λιπασμάτων, όπως λέει η κυβέρνηση, στο λαό, την ίδια στιγμή που το 90% της έκτασης παραμένει σε ιδιώτες, ενώ στον ίδιο χώρο παραχώρησε την άδεια να λειτουργούν καζάνια πετρελαιοειδών που δηλητηριάζουν τον αέρα που αναπνέουν οι εργατογειτονιές της Δραπετσώνας.

Η γραμμή της «λαϊκής αντιπολίτευσης» κριτήριο για τους εργαζόμενους

Παρά την υποτιθέμενη «ευελιξία» που δίνουν οι τοπικές εκλογές στους συνδυασμούς των αστικών κομμάτων, είναι φανερό ότι και στην Τοπική Διοίκηση συγκρούονται δύο γραμμές: Αυτή των αστικών κομμάτων, που θέλει εκλεγμένους - διαχειριστές της μιζέριας του λαού, μάνατζερ επιχειρηματικών συμφερόντων, με μερίδιο στο ξεδίπλωμα της αντεργατικής επιδρομής. Και από την άλλη, η γραμμή του ΚΚΕ, που θέλει δημάρχους, περιφερειάρχες και συμβούλους στο ρόλο «αντιπολίτευσης» σε αυτήν τη στρατηγική, να βάζουν εμπόδια, να διεκδικούν μαζί με το λαό την ανακούφισή του, να οργανώνουν τη σύγκρουση με τις κυβερνήσεις, την εργοδοσία, την ΕΕ. Αυτή είναι η πραγματική διαχωριστική γραμμή, που πρέπει να γίνει κριτήριο για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα μπροστά στις κάλπες.

www.rizospastis.gr