Τα «Όχι» και τα «Ναι» στη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ *

Τόσο η κυβέρνηση όσο και η ΝΔ με όλα τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, συνεχίζουν να ανάγουν το ζήτημα της ονοματολογίας σε κριτήριο για την απαράδεκτη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ. Λένε πως από την υπόθεση αυτή, το «ναι» και το «όχι» αποτελεί υποτιθέμενη «διαχωριστική γραμμή» μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Με αυτό τον βολικό τρόπο κρύβουν την ουσία της συμφωνίας, που δεν είναι άλλη από την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, σχέδιο που η κυβέρνηση προωθεί με σθένος, υπηρετώντας με τον καλύτερο τρόπο τον συνολικότερο σχεδιασμό διεύρυνσης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια στα πλαίσια της αντιπαράθεσης ΗΠΑ - Ρωσίας.  Αυτή είναι η ουσία στην οποία καλεί το ΚΚΕ να σταθεί ο λαός, και με αυτό το κριτήριο να δει και την στάση κάθε πολιτικής δύναμης, να δει καθαρά τι σημαίνει το «όχι» και το «ναι» του καθενός.

Κρύβουν, αλλά δεν κρύβεται, ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία για λογαριασμό της αστικής τάξης της χώρας. «Κάνουν πως δεν βλέπουν» το άρθρο 2 της συμφωνίας που ρητά και ξεκάθαρα αναφέρει τις «εγγυήσεις» στήριξης από την πλευρά της Ελλάδας για την ένταξη της ΠΓΔΜ στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα.

Κοινός παρονομαστής

Το «ναι» στη συμφωνία από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, των «υπολειμμάτων» των ΑΝΕΛ, το «ναι» του Ποταμιού και άλλων εγκρίνει τη συμφωνία που διαμορφώθηκε κάτω από την παρέμβαση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, επιχειρηματικών ομίλων, που βλέπουν τις μεγάλες «ευκαιρίες» κερδοφορίας. Ευκαιρίες  που γεννιούνται μέσα από την προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδιασμών στα Βαλκάνια και συνολικότερα την αναβάθμιση της θέσης τους στην περιοχή.

Το «όχι» της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ, των ΑΝΕΛ και των φασιστών της Χρυσής Αυγής έχει τον ίδιο παρονομαστή με το «ναι» της κυβέρνησης και των υπολοίπων. Ολοι αυτοί δεν ασχολούνται με τον ΝΑΤΟικό χαρακτήρα της συμφωνίας και τους σχεδιασμούς που υπηρετεί, όχι μόνο επειδή δεν τους αμφισβητούν, αλλά επειδή συμφωνούν. Αυτή είναι η «εθνική γραμμή» που όλοι τους υπερασπίζονται.

Γι' αυτό το λόγο, πάνω σ’ αυτό το έδαφος, η συμφωνία, δεν μπορεί να λύσει το πρόβλημα, διατηρώντας ζωντανά τα σπέρματα του αλυτρωτισμού, με διατυπώσεις που αφήνουν ανοιχτό τον «εθνοτικό» χαρακτήρα του όρου «μακεδονικός» και δίνουν τροφή στους αλληλοτροφοδοτούμενους εθνικισμούς σε Ελλάδα και ΠΓΔΜ, που θα αξιοποιηθούν κατά το δοκούν στο πλαίσιο των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών.

Το «τερμάτησαν» με λαθροχειρίες ολκής...

Κατά τα άλλα βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ το «τεμάτισε» χαρακτηρίζοντάς τη συμφωνία «αντιϊμπεριαλιστική»! Αν είναι έτσι, τότε γιατί η συμφωνία χαιρετίστηκε πρώτα και κύρια από τους ιμπεριαλιστές;! Έχουμε και λέμε: Χειροκρότησαν τη συμφωνία πρώτοι και καλύτεροι: Ο γγ του ΝΑΤΟ, η Μέρκελ, οι ηγέτες της ΕΕ, ακροδεξιοί όπως ο καγκελάριος της Αυστρίας, σοσιαλδημοκράτες όπως ο Μακρόν, το Κόμμα των Αλβανών στην ΠΓΔΜ που στηρίζει ο Ερντογάν, όλοι τους. Πράγματι, ακόμα και ο Λένιν θα «ζήλευε» τη θεώρηση της κυβέρνησης σχετικά με τον ιμπεριαλσμό.

Κι επειδή έπιασαν στο στόμα τους και τον Λένιν που «μιλούσε για αυτοδιάθεση», θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι μιλούσε για αυτοδιάθεση με στόχο τη σοσιαλιστική επανάσταση, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και όχι για αυτοδιάθεση όπως την εννοούν οι ιμπεριαλιστές, ως πρόσχημα δηλαδή για να αλλάζουν σύνορα, να προχωρούν σε πολέμους και προσφυγιά. Το είδαμε το έργο με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Έβαλαν στο κάδρο μέχρι και το ΔΣΕ και το ΕΑΜ, το έργο των οποίων τάχα «συνεχίζουν» με τη συμφωνία! Το ΕΑΜ και τον ΔΣΕ(!), που ποτέ δεν υποτάχτηκαν  στα κελεύσματα «φρονιμάδας» στους χιτλερικούς, που «ήρθαν για να μείνουν καιρό στην Ελλάδα... και είναι ανίκητοι»..., όπως κήρρυτε σύσσωμος ο αστκός κόσμος τότε. Ποιοι;;; Αυτοί που τα έχουν δώσει όλα ως σημαιοφόροι των δολοφόνων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Προβοκάτσια και λαθροχειρία ολκής, που βρήκε έκφραση και στη Χίο με προβοκατόρικα συνθήματα στους τοίχους της Μητρόπολης.

Δεν μπορούν να κρυφτούν...

Τοποθετήσεις στη Βουλή όπως αυτή του Κ. Καραμανλή, του Ευ. Βενιζέλου, της Ντ. Μπακογιάννη κ.α. για τη συμφωνία «αν αξιοποιήθηκαν όλα τα διαπραγματευτικά όπλα», αν βιάστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, αν εκμεταλλεύητκε το γεγονός ότι η κυβέρνηση των Σκοπίων είναι αυτή που «καίγεται» να μπει στο ΝΑΤΟ, αν «η Ελλάδα θα μπορούσε να κερδίσει περισσότερα» στα πλαίσια των επικίνδυνων διευθετήσεων στην περιοχή, αν και κατά πόσο η κυβέρνηση θα μπορούσε να αξιοποιήσει μέχρι και την «πίεση» της αντιπολίτευσης στις διαπραγματεύσεις», όπως λένε, είναι ομολογία ότι οι «καβγάδες» αποτελούν απλώς «φιλικούς αγώνες» στο κοινό τους έδαφος, αυτό των συμφερόντων της αστικής τάξης, στο οποίο όλοι τους πρωταγωνιστούν!

Πρόκειται για κάλπικη αντιπαράθεση αφού ομονοούν στη βαθιά εμπλοκή της χώρας μας στους επικίνδυνους ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς στα Βαλκάνια, στη μετατροπή της χώρας σε μια απέραντη Αμερικανονατοϊκή βάση στην αναβάθμιση της θέσης της αστικής τάξης της Ελλάδας, που σημαίνει νέους κινδύνους για το λαό.

Προτάσσουν τη λογική της ονοματολογίας, αναπαράγουν αλυτρωτικές και ανιστόρητες κραυγές περί «μίας και ελληνικής Μακεδονίας», κρύβοντας την ουσία και προτείνοντας εναλλακτικούς τρόπους για την προώθηση των ίδιων επικίνδυνων σχεδιασμών.

Συντονισμένη επίθεση στη διαχρονικά καθαρή θέση του ΚΚΕ

Αποδείχθηκε και από τη συζήτηση στη Βουλή, ότι οι δυνάμεις του «Όχι» και του «Ναι», συναντιώνται και στην αντιΚΚΕ επίθεση.

Επί τρεις μέρες, είτε από το «αντιπολιτευόμενο» στρατόπεδο του «όχι» φόρτωναν στο ΚΚΕ το μακεδονικό ζήτημα από καταβολής του με ανιστόρητες τοποθετήσεις και ωμό αντικομμουνισμό, είτε από το κυβερνητικό στρατόπεδο του «ναι» διαστρέβλωναν τις θέσεις του Κόμματος, προσπαθώντας να του χρεώσουν μέχρι και εθνικισμό. Το ένα ψέμα τους έλεγε ότι το ΚΚΕ «ξεπούλησε τη Μακεδονία» και το άλλο ότι συμμετέχει στα συλλαλητήρια της «ακροδεξιάς»! 

Επαγγελματίες, γυρολόγοι της πολιτικής, αντικομμουνιστές, «ειδικοί τσιτατολόγοι» του διαδικτύου, έκλειναν σε όλες τις πτώσεις την «ιστορική ασυνέπεια» του ΚΚΕ. Όλα αυτά, μαζί με την πρόσφατη ψήφο εμπιστοσύνης, επιβεβαιώνουν πόσο κάλπικες είναι οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των αστικών κομμάτων η αδιαπραγμάτευτη στάση τους απέναντι στο ΚΚΕ. 

Το ΚΚΕ βέβαια είχε ανέκαθεν ξεκάθαρη και κρυστάλλινη θέση και μόνο ως διαστρέβλωση της Ιστορίας μπορεί να θεωρηθεί κάθε αμφισβήτηση αυτού του γεγονότος. Από το 1992 στις συσκέψεις των πολιτικών αρχηγών, η τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, αρνήθηκε να υπογράψει κοινό ανακοινωθέν, σημειώνοντας τις αντιρρήσεις του Κόμματος στο να περιορίζεται το θέμα στο ονοματολογικό δηλώνοντας: «Είτε απαλειφθεί το όνομα είτε δεν απαλειφθεί είτε υπάρξει παραλλαγή του, τα προβλήματα για την Ελλάδα αλλά και για τους λαούς των Βαλκανίων θα υπάρχουν, θα γίνονται όλο και πιο έντονα, εφόσον συνεχίζεται επέμβαση ξένων δυνάμεων στα Βαλκάνια, ηγετικών χωρών της ΕΟΚ και των ΗΠΑ. Εφόσον συνεχιστεί η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε".Εφόσον χρησιμοποιούνται υπαρκτές αλλά και ανύπαρκτες μειονότητες ως μέσο επεμβάσεων και υποκίνησης εμφυλίου πολέμου, μέσω του οποίου δίνεται η δυνατότητα για τις μεγάλες δυνάμεις να κατακερματίζουν τα Βαλκάνια. Αυτή είναι η βασική αφετηριακή διαφωνία την οποία θέλαμε να την υπογραμμίσουμε για άλλη μια φορά και στη σημερινή σύσκεψη αλλά και δημόσια στον ελληνικό λαό».

Σε άρθρο στον «Ριζοσπάστη» στις 22 Σεπτέμβρη 1991, που υπέγραφε ο Δ. Κουτσούμπας, μέλος τότε της ΚΕ του Κόμματος, με τίτλο «ΚΚΕ: Στάση ευθύνης για τα εθνικά θέματα», αναφέρεται: «Το ΚΚΕ θεωρεί ότι πρέπει να αποκλειστεί στα Βαλκάνια κάθε επέμβαση από ξένη μη βαλκανική χώρα. Κι αυτό για τον εμφανή λόγο ότι τα Βαλκάνια αποτελούν πεδίο ανταγωνισμού βασικά της Γερμανίας και των ΗΠΑ. Οι χώρες αυτές υποθάλπουν και ενθαρρύνουν αποσχιστικές τάσεις (...) Δεν πρέπει να επιτρέψουμε οποιαδήποτε αμφισβήτηση συνόρων ιδιαίτερα μετά τις εξελίξεις στη γειτονική Γιουγκοσλαβία. Η θέση του ΚΚΕ είναι δεδομένη ότι δεν υπάρχει "μακεδονικό ζήτημα"».

Αλλά και μετέπειτα: Το 2006, σε δήλωσή του, ο Δ. Κουτσούμπας, μέλος τότε του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για το ζήτημα της ονομασίας του αεροδρομίου των Σκοπίων, έλεγε: «Το παιχνίδι με την Ιστορία για την εξυπηρέτηση σύγχρονων πολιτικών σχεδίων έχει αποκτήσει πλέον γενικευμένο και επικίνδυνο χαρακτήρα. Η λύση για τους λαούς της Ελλάδας, της ΠΓΔΜ, όλης της περιοχής βρίσκεται μόνο στη φιλία, στη συνεργασία και την αλληλεγγύη, βρίσκεται μακριά από την ιμπεριαλιστική πολιτική του "διαίρει και βασίλευε", βρίσκεται μακριά και έξω από τις ευρωατλαντικές δομές».

Το Φλεβάρη του 2008, η Αλ. Παπαρήγα, συνοδευόμενη από τον Δ. Κουτσούμπα, μέλος τότε του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, συναντιέται με την Ντ. Μπακογιάννη, υπουργό Εξωτερικών της κυβέρνησης της ΝΔ, η οποία την ενημέρωσε για το θέμα της ΠΓΔΜ. Εκεί η τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:

«Για άλλη μια φορά είπαμε στην κα Μπακογιάννη ότι παραμένουμε σταθεροί στη θέση που είχαμε διατυπώσει το 1992 για τις προϋποθέσεις που θα πρέπει να εκπληροί το όνομα της γειτονικής χώρας (...) Σήμερα μας απειλεί ενδεχομένως καινούρια φωτιά με τη δημιουργία αμερικανικών προτεκτοράτων στα Βαλκάνια. Ενα απ' αυτά είναι και το Κοσσυφοπέδιο που ανεξαρτητοποιείται, αλλά και η ΠΓΔΜ. Κι αυτό που μας ανησυχεί, πάνω απ' όλα κι ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι το όνομα, είναι το γεγονός ότι οι λαοί των Βαλκανίων έχουν γίνει κλοτσοσκούφι στη διαπάλη, που γίνεται στην περιοχή, ηγετικών μεγάλων δυνάμεων, της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Ρωσίας που μπήκε πρόσφατα με το ενεργειακό. Και σ' αυτό το κλοτσοσκούφι είναι μπλεγμένη και η Ελλάδα, η οποία λόγω των δεσμεύσεών της έχει και τα λιγότερα εργαλεία για να αντιμετωπίσει τα όποια περίπλοκα προβλήματα υπάρχουν». 

Την επόμενη μέρα (21/02/2008) ο «Ριζοσπάστης» κυκλοφορεί με τίτλο: «Απειλητικές για τους λαούς οι εξελίξεις στα Βαλκάνια. ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΦΩΤΙΑ με τη δημιουργία προτεκτοράτων από τους ιμπεριαλιστές». Στο κύριο θέμα διαβάζουμε: «Οσο για την ονομασία της ΠΓΔΜ, εάν και εφόσον περιέχει τον όρο Μακεδονία πρέπει να είναι απαρέγκλιτα ονομασία γεωγραφικού προσδιορισμού. Διότι αν δε θεωρηθεί γεωγραφικός, από κει και πέρα μπορεί να εγείρεται ζήτημα αλλαγής συνόρων, μακεδονικής εθνότητας, μειονότητας στην Ελλάδα».

Ακόμα περισσότεροι να ανταποκριθούν σήμερα στο κάλεσμα του Κόμματος

Μόνο το ΚΚΕ λοιπόν, με την καταψήφιση της συμφωνίας τώρα, όσο και διαχρονικά με τη στάση του, εκφράζει το πραγματικό από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων «όχι» στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στα Βαλκάνια, και ταυτόχρονα το «όχι» στους εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς που αποτελούν βούτυρο στο ψωμί αυτών των σχεδιασμών.

Μόνο το ΚΚΕ λέει ταυτόχρονα «ναι» στην αλληλεγγύη, τη φιλία και την κοινή πάλη των λαών της περιοχής ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια όπως ακούστηκε δυνατά στα συλλαλητήρια που οργάνωσε σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις.

Για το ζήτημα του ονόματος άλλωστε, το ΚΚΕ είχε από πολύ νωρίς τοποθετηθεί, για σύνθετη ονομασία, που πρέπει να προσδιορίζεται αυστηρά γεωγραφικά. Τονίζοντας πάντα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια που κρύβονται πίσω από την ονοματολογία.

Αυτοί που άλλα έλεγαν τότε και άλλα τώρα ήταν ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, το Κόμμα του κ. Τσίπρα, που στελέχη του συμμετείχαν το 1992 και 1993 σε εθνικιστικά συλλαλητήρια, κάνοντας κριτική στο ΚΚΕ τότε για «ανθελληνικές θέσεις». Πότε με τον εθνικισμό, πότε με τον κοσμοπολιτισμό η επίθεση στο ΚΚΕ για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, είναι αυτό είναι που μένει διαχρονικά σταθερό!

Σήμερα, που το πολιτικό σύστημα θυμίζει «κινούμενη άμμο», με τις κοινοβουλευτικές ομάδες να μοιάζουν «συγκοινωνούντα δοχεία» με αθρόες μετακινήσεις, ανάλογα με τους κάθε φορά συσχετισμούς, φαίνεται ακόμα πιο καθαρά: Από τη μια το κοινό αντιλαϊκό έδαφος που κινούνται όλα τα Κόμματα του αστικού συστήματος, που παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις τους καταλήγουν στον ίδιο αντιλαϊκό στόχο. Από την άλλη, στην αντίπερα όχθη, φαίνεται η μόνη σταθερή, δοκιμασμένη και αξιόπιστη δύναμη που ο λαός μπορεί και πρέπει να εμπιστευτεί, που δεν θα του βγει «κάτι άλλο» από αυτό που επέλεξε και ψήφισε, το ΚΚΕ.

Όλες αυτές οι εξελίξεις, οι κίνδυνοι που κυοφορούνται από τους ανταγωνισμούς μεταξύ μονοπωλίων για το ποιος θα αρπάξει τον πλούτο της περιοχής, πρέπει να γίνουν κριτήριο για τους εργαζόμενους ώστε το επόμενο διάστημα, που περιλαμβάνει κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις, να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα. Να γίνουν ακόμα περισσότεροι όσοι ανταποκρίνονται στο κάλεσμα συμπόρευσης και αγώνα του ΚΚΕ, να δυναμώσει η λαϊκή αντεπίθεση στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Να δυναμώσει το Κόμμα στους αγώνες και στις κάλπες, σε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, παντού!

* Tου Αποστόλη Αμέντα – στελέχους του ΚΚΕ