Οι συνέπειες από τη δράση του κυβερνητικού συνδικαλισμού στους ενστόλους των Σωμάτων Ασφαλείας

Οταν έχεις βιώσει και έχεις αντιπαλέψει επί δύο δεκαετίες τις τακτικές του κυβερνητικού συνδικαλισμού, είναι πολύ εύκολο να αντιληφθείς την αρχή, τη μέση και το τέλος της «αγωνιστικής» παράστασης που στήνεται κάθε φορά, όταν οι αστικές κυβερνήσεις επιχειρούν το επόμενο βήμα της αποδόμησης των εργασιακών δικαιωμάτων για την ενίσχυση των «υγειών» επιχειρηματικών δυνάμεων με σκοπό την «αναπτυξιακή προοπτική της χώρας», καλή ώρα με τον πρόσφατο εφαρμοστικό νόμο 4472/2017, με τον οποίο μεταξύ άλλων περικόπηκαν ακόμα περισσότερο οι μισθοί των χαμηλόβαθμων στα Σώματα Ασφαλείας και τις Ενοπλες Δυνάμεις.

 

Για να εφαρμοστούν όλα όσα προβλέπουν τα «ευαγγέλια» της ΕΕ, για να επιβάλουν στους λαούς των ευρωπαϊκών χωρών ως «ιερά και όσια» τα συμφέροντα της αστικής τάξης, δεν αρκεί μόνο η θέληση των εκάστοτε κυβερνήσεων και οι υποκριτικές, άνευ σημασίας για τα λαϊκά συμφέροντα αντιπαλότητες των «αντιπολιτευόμενων» αστικών κομμάτων, «αριστερής», σοσιαλδημοκρατικής, κεντρώας, φιλελεύθερης, ακροδεξιάς και φασιστικής εκδοχής.

Αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχή κατάληξη της εκάστοτε νομοθετικής παρέμβασης, που στόχο έχει την κατάργηση εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, είναι η πολύτιμη βοήθεια που προσφέρουν μέσα από τις ίδιες τις γραμμές των εργαζομένων οι εκπρόσωποι του κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Εξαίρεση αποτελούν τα πρώτα γενναία και αποφασιστικά βήματα που έκαναν πρωτοπόροι ένστολοι συνδικαλιστές τη δεκαετία του '80 και άνοιξαν με την ίδρυση συνδικαλιστικών οργάνων το δρόμο για διεκδικήσεις καλύτερων εργασιακών συνθηκών και για τους ενστόλους. Οι μηχανισμοί των αστικών κομμάτων δεν έμειναν αμέτοχοι στα νέα απρόσμενα δεδομένα που διαμορφώνονταν, γι' αυτό φρόντισαν έγκαιρα και στον χώρο των Σωμάτων Ασφαλείας (ΣΑ) να στήσουν τα καμουφλαρισμένα συνδικαλιστικά τους παραρτήματα. Προσφιλή τους ιδιότητα αυτή του «ανεξάρτητου», του «ενιαίου» και όποιου καμουφλάζ τελικά συνέβαλλε στην παραπλάνηση των ενστόλων για να μην διακρίνουν ότι πίσω από αυτές τις μάσκες, υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει το αληθινό πρόσωπο του αφοσιωμένου «αιρετού» εκπροσώπου στα «ιερά και όσια» του καπιταλιστικού συστήματος που προαναφέρθηκαν.

Ενα μεγάλο μέρος των ενστόλων πίστεψε σε όλους αυτούς τους «ανεξάρτητους» και «ενιαίους», που είχαν «μπαρουτοκαπνιστεί» και στην πλατεία Συντάγματος. Τους εμπιστεύτηκε για να προασπίσουν τα δικαιώματά του, αλλά όλως παραδόξως, μετά την αποστρατεία τους, κάποιοι ψήφιζαν ως βουλευτές των αστικών κομμάτων μνημόνια σε βάρος των πρώην συναδέλφων τους και άλλοι συντηρούσαν το κλίμα της «αριστερής» ελπίδας και αυταπάτης, συμβάλλοντας όμως να διατηρηθεί αυτούσιο όλο το αντεργατικό πλαίσιο που στρεφόταν σε βάρος των πρώην συναδέλφων τους, μέσα έστω και από την ολιγόμηνη παραμονή τους σε «αριστερούς» κυβερνητικούς θώκους.

Υπήρξαν όμως και συνδικαλιστές στην ΕΛ.ΑΣ. και το Λιμενικό Σώμα και πρωτοπόρες αγωνιστικές δυνάμεις στο Πυροσβεστικό Σώμα, που συσπείρωσαν εκατοντάδες πυροσβέστες σε ένα κοινό διεκδικητικό αγωνιστικό πλαίσιο και κέρδισαν με την ανιδιοτελή και αγωνιστική τους δράση την εμπιστοσύνη και την υποστήριξη μεγάλου μέρους των συναδέλφων τους, βάζοντας έτσι τη σφραγίδα τους σε μικρές και μεγάλες κατακτήσεις, στην υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων αλλά και τη διεκδίκηση καλύτερων υποδομών για την πυρασφάλεια της χώρας.

Οι αποπροσανατολιστικές τακτικές των εκπροσώπων του κυβερνητικού συνδικαλισμού απέναντι στα σκληρά μέτρα που επέβαλε και αυτή η κυβέρνηση στους εν ενεργεία ενστόλους και τους αποστράτους των ΣΑ με το νέο μνημόνιο παρέμειναν οι ίδιες, αφού:

 

-- Εδωσαν χρονικά το περιθώριο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όλο το προηγούμενο διάστημα που άνοιξε το ζήτημα των ειδικών μισθολογίων, να προετοιμάσει το σχεδιασμό της, χωρίς ουσιαστικά να της βάλουν εμπόδια.

-- Καλλιέργησαν το έδαφος, για ακόμη μία φορά, ότι πρέπει η κυβέρνηση να εξαιρέσει από τους σχεδιασμούς της τους ενστόλους και έβαλαν σε διαρκή παραλυτική αναμονή και επανάπαυση χιλιάδες υπαλλήλους.

-- Απέφυγαν συστηματικά να προετοιμάσουν τους υπαλλήλους, με σχετική ενημέρωση και την κατάλληλη προετοιμασία για αγώνες διαρκείας.

-- Περιορίστηκαν σε καθαρά επικοινωνιακού χαρακτήρα κινήσεις, με την κατάθεση υπομνημάτων, συναντήσεων με κυβερνητικά όργανα και πολιτικούς φορείς. Αμέσως μετά την ψήφιση του πρόσφατου πολυνομοσχεδίου, αντί να οργανώσουν κινητοποιήσεις και αγώνες ενάντια στον ψηφισμένο νόμο, εξήγγειλαν την προσφυγή εκ νέου στην δικαστική εξουσία και στα αντίστοιχα όργανα της ΕΕ. Ακόμη όμως περιμένουν τα αποτελέσματα οι ένστολοι από ανάλογες βαρύγδουπες κινήσεις που έγιναν προς τα όργανα της ΕΕ το 2001, για τη διεκδίκηση του επικινδύνου και ανθυγιεινού. Σε όλη αυτή τη διάρκεια αναμονής όμως γνώρισαν το «σεβασμό» που δείχνει η ΕΕ απέναντι στα εργασιακά δικαιώματα και των ενστόλων, μέσα από την εφαρμογή των τεσσάρων πλέον μνημονίων.

Τελικά και το νέο μισθολόγιο που ψήφισε η κυβέρνηση για τους ενστόλους, όπως και όλα τα προηγούμενα, με αφετηρία το μισθολόγιο που ψήφισε το 1996 η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σ' αυτούς τους σχεδιασμούς εντάσσεται, επιχειρώντας την ακόμη μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση των υπαλλήλων των ΣΑ. Η δομή του νέου μισθολογίου είναι άκρως αναχρονιστική και αντιδραστική, γιατί είναι δομημένο σκόπιμα πάνω στον φέροντα βαθμό των ενστόλων, απαξιώνει την επιστημονική γνώση έναντι της στρατιωτικής, δημιουργεί προϋποθέσεις για την απώλεια μεγάλου μέρους εισοδήματος μέσω του τρικ της προσωπικής διαφοράς και για την αμφισβήτηση μιας σειράς εργασιακών δικαιωμάτων, όπως και ο τακτικός χρόνος εργασίας.

Οι προαναφερθείσες τακτικές όμως των εκπροσώπων του κυβερνητικού συνδικαλισμού δεν εντοπίζονται μόνο στο μισθολόγιο. Το ίδιο έγινε όλο το προηγούμενο διάστημα και με το Ασφαλιστικό - Συνταξιοδοτικό.

Η μεγάλη προσφορά όμως του κυβερνητικού συνδικαλισμού του Πυροσβεστικού Σώματος στους αντεργατικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης και των συμμάχων της, καταγράφηκε από τις αρχές αυτού του χρόνου, από τη στιγμή που:

 

-- Κρατούσαν τους πενταετείς πυροσβέστες σε επανάπαυση, όσους δηλαδή πρόσμεναν την πολυπόθητη μονιμοποίησή τους, παρά τις περί του αντιθέτου ενδείξεις αλλά και τις έγγραφες δηλώσεις κυβερνητικών εκπροσώπων. Οι μεν εκπρόσωποι των συμβασιούχων αγνόησαν τις επισημάνσεις της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Πυροσβεστών ότι η συνεχώς αυξανόμενη εμπορευματοποίηση της πυρασφάλειας, και μέσω των δήμων, στόχο έχει να απαλλάξει τον κρατικό προϋπολογισμό από δαπάνες μισθοδοσίας χιλιάδων συμβασιούχων αλλά θα οδηγήσει και στη μείωση των προσλήψεων για το μόνιμο προσωπικό. Αντιθέτως, οι εκπρόσωποι των μονίμων έχουν πάρει πάνω τους αυτούς τους σχεδιασμούς εδώ και χρόνια. Στηρίζουν δηλαδή έμπρακτα την εφαρμογή του ν. 4029/11, με τον οποίο ιδρύονται σε δήμους οι λεγόμενες Εθελοντικές Πυροσβεστικές Υπηρεσίες, μέσω των οποίων προωθούνται οι παραπάνω αρνητικές εξελίξεις για την πυρόσβεση και τους πυροσβέστες.

Η έγνοια τους δεν είναι να ενισχυθεί ο αγνός λαϊκός εθελοντισμός που πρέπει να συνεπικουρεί το έργο των πυροσβεστικών δυνάμεων. Είναι για το λεγόμενο «εθελοντισμό» που επιδιώκει να καλύψει τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες στην πυρασφάλεια, με ό,τι σημαίνει αυτό φυσικά σε βάρος της πυροπροστασίας της χώρας. Αντί όμως έστω και τώρα οι εκπρόσωποι των συμβασιούχων πυροσβεστών να παλέψουν για την πλήρη και καθολική μονιμοποίηση όλων των πενταετών και εποχικών πυροσβεστών (τη στιγμή μάλιστα που οι εποχικοί διανύουν την τελευταία αντιπυρική περίοδο μετά από 19 έτη στο Πυροσβεστικό Σώμα), πριν βρεθούν πάλι αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας, περί άλλων τυρβάζουν.

-- Εδωσαν «γην και ύδωρ» στην κυβέρνηση για να περάσει ανενόχλητη τις ανατροπές στον κανονισμό μεταθέσεων του Πυροσβεστικού Σώματος (ΠΣ), ανοίγοντας τις πύλες της εργασιακής κόλασης με το ξεσπίτωμα εκατοντάδων πυροσβεστών και τον διπλασιασμό του χρόνου εργασίας. Στην πορεία κήρυξαν τον «ανένδοτο αγώνα» για την κατάργηση των σχετικών Προεδρικών Διαταγμάτων μέσω της δικαστικής οδού. Κοντά στις 64 πρωτοβάθμιες ενώσεις, 2 Ομοσπονδίες και 3 πανελλήνιες ενώσεις, το σύνολο δηλαδή των συνδικαλιστικών οργανώσεων στο ΠΣ έκλεισαν τα αυτιά τους στις κραυγές αγωνίας όλων όσοι ξεσπιτώθηκαν παρά την θέλησή τους, μονίμων και πενταετών πυροσβεστών, και στάλθηκαν να υπηρετήσουν τα συμφέροντα της «Fraport» και των κοινοπραξιών των οδικών αξόνων, σε ανύπαρκτες υπηρεσίες, μένοντας σε τρώγλες και με άμεσο πρόβλημα επιβίωσης. Δεν έδειξαν κανένα ενδιαφέρον για τις καταγγελίες σχετικά με τον υπερδιπλάσιο χρόνο εργασίας που αναγκάζονται να εργαστούν, ξεσπιτωμένοι και χωρίς επιπλέον οικονομικούς πόρους.

Αν η στάση τους αυτή δεν χαρακτηρίζεται ως στάση κυβερνητικού συνδικαλισμού, τότε πως αλλιώς μπορεί να λέγεται; Στο παρόν άρθρο δεν είναι δυνατόν να χωρέσουν όλες οι ημέρες και τα έργα του κυβερνητικού συνδικαλισμού, για τη διαχρονική τους στήριξη στις κυβερνητικές πολιτικές σε βάρος των ενστόλων και της πυροπροστασίας.

Μόνη ουσιαστικά ελπίδα των πυροσβεστών έχει αναδειχθεί ο αγώνας που καταβάλλει όλο αυτό το διάστημα για την άμεση αντιμετώπιση και αυτών των προβλημάτων η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών, με την συμπαράσταση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Μόνο η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών εξασφαλίζει την αγωνιστική συσπείρωση, τον αγώνα ενάντια στις κυβερνήσεις, τα αστικά κόμματα και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες όπου κυριαρχεί ο κυβερνητικός συνδικαλισμός.

Υπάρχει δηλαδή η ελπιδοφόρα διέξοδος από την πολύχρονη αγωνιστική δράση της ΕΑΚΠ. Οι δρόμοι που άνοιξε με τις παρεμβάσεις της και τα θετικά αποτελέσματα που έφερε σε ατομικά και συλλογικά προβλήματα των πυροσβεστών, ας αποτελέσουν το παράδειγμα για την οργάνωση των αγώνων όλων των ενστόλων.

• Πλήρης αποστρατιωτικοποίηση του Πυροσβεστικού Σώματος και μετατροπή του σε πολιτική διοικητική υπηρεσία του κράτους, στη βάση της εξυπηρέτησης της κοινωνικής αποστολής, με αρμοδιότητες την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, των διασώσεων και την πυροπρόληψη και πυροπροστασία. Η Πυροσβεστική και οι πυροσβέστες ποτέ να μη χρησιμοποιηθούν ενάντια στο λαό.
• Εφαρμογή ενός σύγχρονου ειδικού μισθολογίου, που θα λαμβάνει υπόψη και το σημερινό κόστος ζωής.
• Εφαρμογή πενθήμερης βδομάδας εργασίας με πλήρη αποζημίωση των υπερωριών, των νυχτερινών, των εξαιρέσιμων και αργιών, όπως προβλέπεται για όλους τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους.
• Μονιμοποίηση με σταθερές εργασιακές σχέσεις όλων των 5ετούς θητείας και των εποχικών πυροσβεστών.
• Να αναπληρώσει το κράτος τις απώλειες - ληστεία στα αποθεματικά των Ταμείων με το χρηματιστήριο και με το περιβόητο «κούρεμα», και για τα οποία δεν έχουν αναζητηθεί ευθύνες μέχρι σήμερα.
• Καμιά κατάργηση ή αναστολή λειτουργίας Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και Κλιμακίου, αναβάθμισή τους με πλήρη στελέχωσή τους με μόνιμο προσωπικό.
• Προμήθεια αξιόπιστου και ασφαλούς ατομικού εξοπλισμού, στολών, αναπνευστικών συσκευών και σύγχρονων μέσων προστασίας του προσωπικού.
• Θέσπιση και εφαρμογή των απαιτούμενων μέτρων προστασίας της Υγείας και Ασφάλειας των πυροσβεστών και παράλληλη αναγνώριση του επικίνδυνου και ανθυγιεινού.
• Χορήγηση γονικών αδειών με πλήρη εφαρμογή των διατάξεων του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα.

Κατοχύρωση του δικαιώματος της απεργίας στην Πυροσβεστική. Αυτό πρέπει να ασκείται και από τους πυροσβέστες με τους ίδιους όρους που το ασκούν οι πολιτικοί (διοικητικοί) υπάλληλοι της Πυροσβεστικής και γενικότερα οι δημόσιοι υπάλληλοι, και μέσα από την κατοχύρωση συγκεκριμένων προϋποθέσεων που θα κάνουν εφικτή την άσκησή του και δεν θα το καταστήσουν στην πράξη ανεφάρμοστο.

Αγώνας μαζί με το λαό ενάντια στην πολιτική που γεννά φτώχεια και πολέμους. Να φύγει τώρα η χώρα μας από τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Μιχαήλ Μιχαήλ
Ανθυποπυραγός ε.α. του Πυροσβεστικού Σώματος, πρώην μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος